تست دسته بندی کارت های ویسکانسین یکی از آزمون های معروف بین المللی برای سنجش توانایی های شناختی ذهنی و کارکردهای اجرایی می باشد.

تست جور کردن کارت های ویسکانسین

آزمون های طبقه بندی کارت در روانشناسی یک سنت طولانی دارد و با قدمت بیش از 100 سال به کارهای علمی “اش“ بر می گردد. سال ها بعد گرانت و برگ تست طبقه بندی کارت ویسکانسین را که اکنون بسیار معروف است، منتشر کردند.

تست ویسکانسین یک آزمون استدلال شناختی است. برخی از محققان از جمله میلنر از این آزمون شناختی برای ارزیابی سطح آسیب مغزی قشر جلوی مغز استفاده کرده اند.

به طور خلاصه، در تست ویسکانسین، فرد باید کارتها را با توجه به معیارهای مختلف طبقه بندی کند. در این مطالعه فرم کوتاه این تست که شامل 64 کارت است، مورد استفاده قرار گرفته و از اعتبار خوبی برخوردار می باشد.

اطلاعات خروجی تفسیر تست ویسکانسین

در این تست جنبه های مختلفی ثبت می شود که هرکدام می تواند به طور مجزا و یا ترکیبی مورد تفسیر و تجزیه و تحلیل قرار گیرد. به طور کلی می توان موارد زیر را پس از انجام این تست ثبت و ارائه نمود:

•  تعداد طبقات تکمیل شده
•  تعداد کل کوشش ها
•  تعداد خطاهای درجا ماندگی
•  پاسخ های صحیح
•  پاسخ های غلط
•  کوشش ها برای تکمیل الگوی اول
•  شکست در حفظ توالی
•  تعداد پاسخ های مفهومی
•  تفسیر نهایی بر اساس عملکرد مغزی

تست ویسکانسین به چه عملکردهایی از مغز وابسته است؟

به طور کلی تست ویسکانسین برای ارزیابی کارکردهای اجرایی مورد استفاده قرار می گیرد. سه حوزه برای عملکرد اجرایی وجود دارد که می تواند در این تست نیز مدنظر قرار گیرد:

•   حافظه فعال (Working memory)
•  انعطاف پذیری شناختی (Cognitive flexibility)
•  کنترل بازدارندگی (Inhibitory control)

برخی افراد عملکرد اجرایی را “سیستم مدیریت مغز” توصیف می کنند. این به این دلیل است که مهارت های موجود به ما اجازه می دهد هدف تعیین کنیم، برنامه ریزی کنیم و کارها را انجام دهیم.

بنابراین عملکرد اجرایی مهارت هایی به فرد می دهد که در عملکرد زندگی او تأثیر می گذارند. عملکرد اجرایی مسئول بسیاری از مهارت ها است، از مهمترین آن ها می توان به موارد زیر اشاره نمود:

•  توجه (attention)
•  سازماندهی (Organizing)
•  برنامه ریزی (planning)
•  اولویت بندی (prioritizing)
•  شروع کارها و تمرکز روی آنها تا پایان کار
•  درک دیدگاه های مختلف
•  تنظیم هیجانات (Regulating emotions)
•  نظارت بر خود (Self-monitoring)

تست ویسکانسین برای چه کسانی قابل اجراست؟

شواهد نشان می دهد که تست ویسکانسین برای طیف گسترده ای از افراد استفاده شده است. در واقع با اینکه این آزمون بیشتر برای بیماران با آسیب های مغزی به کار رفته است اما برای بسیاری از اختلالات روانشناختی و همچنین افراد سالم نیز استفاده شده است.

این تست را به ویژه برای ارزیابی کارکرد مغزی سالمندان و کودکان به کار برد. اما به طور کلی این آزمون برای ارزیابی کارکردهای اجرایی افراد بهنجار مناسب است. افرادی که در مهارت های اجرایی مغز مشکل دارند به طور معمول ویژگی های زیر را دارند:

•  افرادی که در شروع و یا تکمیل کارها مشکل دارند.
•  افرادی که در اولویت بندی کارها مشکل دارند.
•  افرادی که شنیده ها و خوانده های جدید را فراموش می کنند.
•  افرادی که در دنبال کردن دستورالعمل ها یا دنباله ای از مراحل مشکل دارند.
•  افرادی که هنگام تغییر قوانین یا روال دچار سردرگمی می شوند.
•  افرادی که در تغییر تمرکز از یک کار به کار دیگر مشکل دارند.
•  افرادی که در سازماندهی افکار خود مشکل دارند.
•  افرادی که در مدیریت وقت خود مشکل دارند.

استفاده های بالینی یا درمانی تست ویسکانسین

این آزمایش توسط روانشناسان مغز و اعصاب و روانشناسان بالینی در بیماران مختلف از جمله مبتلا به آسیب مغزی، بیماری های تخریب کننده عصب (Neurodegenerative Disease (NDD)) یا بیماری روانی مانند اسکیزوفرنی استفاده شده است.

 تست ویسکانسین از جمله آزمایش های معروف روانشناختی است که برای اندازه گیری اختلال عملکرد لوب پیشانی در بیماران به کار می رود.

این تست به درمانگر اجازه می دهد تا عملکردهای لوب پیشیانی از جمله برنامه ریزی استراتژیک، جستجوی سازمان یافته، توانایی بازخورد محیطی برای تغییر، هدایت رفتار به سمت هدف و تعدیل پاسخ تکانشی را مورد ارزیابی قرار دهد.

نگاهی به مطالعات نشان می دهد که مهمترین استفاده بالینی این تست در بیماران زیر بوده است:

•  بیماران با آسیب لوب پیشانی
•  بیماران سکته مغزی
•  بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی
•  بیماران مبتلا به MS
•  بیماران مبتلا به صرع
•  بیماران به اختلال طیف اوتیسم
•  بیماران مبتلا به افسردگی شدید